| 45 წუთის მიღმა | ||
|
||
|
№43 საჯარო სკოლა 1. ლიტერატურული ჟურნალი 45 წუთის მიღმა 2. საინფორმაციო შემეცნებითი ჟურნალი გზა შემეცნებისკენ
|
ბლუაშვილდ დიმა VI2 კლასი მარადისობა
სიკვდილს სიცოხლის შეშურდა: ნეტავ რითი ხარ ასთი ლაღი ან რა გახარებს, შენი დასასრული მაინც ხომ მე ვარო, - უთხრა ბოღმით. ჩემს ბრწყინვალებას ბოროტი უკუნი ჩრდილს ვერ მიაყენებს, - უპასუხა შემხვედრს სიცოცხლემ, - ან როგორ არსებობ ამ ქვეყნად? შენს გაგონებაზე ყველას, შიში იპყრობს, ყველა გაგირბის და ავადსახსენებელს გიწოდებს, ცდილობს, ზურგი გაქციოს. - ეგ არ მადარდებს! მე თავად ვარ მარადისობა. შენი გარჯა ამაოა, რაც არ უნდა იჩალიჩო, რაც უნდა ხანგძლივად იყო ბედნიერი და ლაღი, ჩემი უკუნი გშანთქავს და... თითქოს არც კი არსებობდი. შენ მხოლოდ სტუმარი ხარ ამ წუთისოფელში, რომელიც მოდის და მიდის, მე კი ძალაუფლება მაქვს. ჩემი ლუკმაა ყველა და ყველაფერი. ადრე თუ გვიან, ყველა ჩემში ჩაიძირება. ამიტომაც ვარ ძლიერი და შიშის ზარს ვცემ ქვეყანას. სიცოცხლეს გაეღიმა სიკვდილის ბაქიბუქზე: ჩემში ხომ ნათელია, სილაღე, ბედნიერება, სიხარულისა და სიყვარულის შეგრძნება, იმედი, რწმენა, ბრძოლა უკეთესისთვის. მე მოძრაობა, მრავალფეროვნება და ახალი შეგრძნებები ვარ. შენი მდუმარება პირქუში და უმოძრაოა და რომ ამბობ - დასასრული მხოლოდ მე ვარო, მანდაც ტყუი, მეგობარო! შენ მხოლოდ ლეშის მჭამელი ხარ, ტკივილის მომყენებელი, მაგრამ მარადისობა მაინც მე ვარ, როგორც მოწაზე, ასევე ზეცაში. შენ შენი ტკივილით ერთგვარ დახმარებას უწევ სულს, რომ არჩევანი გააკეთოს ცხოვრებაში - ან უკუნი აირჩიოს, ან სამუდამო სასუფევლისკენ გაიკვალოს ბილიკი. მეცოდები, მეგობარო, შენ ხომ ვერასდროს გაიხდი ძაძებს. თუმცა, ნაწილობრივ მართალიცა ხარ, შენთან შეხვედრა გარდაუვალია, მაგრამ ტკივილს ავიტან და გზას სასუფევლისაკენ განვაგრძობ. მშვიდობით, მეგობარო, შენი მუქარა ვერას დამაკლებს!
ლინდა გიორგაძეVI2 კლასიმოჯადოებული მეფის ასული
ძველად,
ოკეანის უძირო, ზღაპრულად ლამაზ სამყაროში ცხოვრობდა ერთი
ქალთევზა, რომელსაც ელიზი ერქვა. მას გრძელი, ოქროსფერი
ელიზი ჯადოსნური სიტყვებით მღეროდა, რაც ოკეანეს უდიდეს სილამაზეს სძენდა. ქალთევზა სევდიან სიმღერებს მღეროდა, თითქოს რაღაც დარდი უმძიმებდა გულს. მას მეგობრები არ ჰყავდა, არავისთვის შეეძლო აზრებისა და გრძნობების გაზიარება და ცდილობდა, ოკეანისთვის გაენდო ისინი. ერთხელ, როცა ის თავის მყუდრო სამყოფელში იჯდა სარკის წინ და თმას ივარცხნიდა, მასთან პატარა თევზი მიცურდა და ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა. გახარებულმა ქალთევზამ სასწრაფოდ აიღო თავისი სამკაულებიდან ულამაზესი - მარგალიტების გულსაბნევი და ნაპირისაკენ გაცურდა. ნაპირზე რომ გამოვიდა, რა დაინახა?! იქვე ერთი გოგონა იჯდა და მას ელოდა, ელიზს ძალიან გაუხარდა მისი დანახვა და გულში ჩაიკრა. როცა ისინი ერთმანეთს გადაეხვიენ, გეგონებოდათ, წყლის ორი წვეთი შეუერთდაო ერთნმანეთს, ხოლო როცა დაშორდნენ, იფიქრებდით, ქალი სარკეში იხედებაო. თურმე ეს გოგონა ქალთევზას ტყუპისცალი და იყო - ანასტასია, თავად ქალთევზა კი - მეფის მოჯადოებული ასული. დები ერთმანეთს ძალიან ჰგავდნენ.
ერთ ბოროტ ჯადოქარს ანასტასიას მოჯადოება სურდა, იმის გამო, რომ
მას ერთი ოქროს გულსაბნევი ჰქონდა, დიდი ბებიის ნაქონი, რომელზეც
ჯადოსნურ კრისტალი იყო. ამ ჯადოქარს სწორედ მისი ხელში ჩაგდება
სურდა, რადგან ეს გულსაბნევი მას ახალგაზრდობასა და სილამაზეს
დაუბრუნებდა. ჯადოქარს არ სცოდნია, რომ ანასტასიას ტყუპისცალი
ჰყავდა და როცა ელიზი ოკეანის ნაპირას სეირნობდა, ის მოუჯადოვებია
ანასტასიას მაგივრად. ბოროტი ჯადოქრის განზრახვა ნათელი გახდა,
მეფის ასული მცველებმა იგი შეიპყ მთელი სასახლე და სამეფო მხიარულობდა, როცა შვიდი წლის შემდეგ ისევ ერთად იხილეს ორი უმშვენიერესი არსება.
ლინდა გიორგაძეVI2 კლასიმზე
სულ პირველად, როცა მზე გამოვიდა და ნახა სამყარო, დაინახა, რომ ის
უზარმაზარ სივრცეში მარტო იყო და გვერდით არავინ ჰყავდა. მზეს
შეეშინდა და გადაწყვიტა, მეგობარი ეპოვა, ირგვლივ მიმოავლო ცხრა
თვალი და რა დაინახა? მის ირგვლივ ცხრა ,,ბურთი იყო. მზეს
გაუკვირდა, თან ძალიან გაუხარდა და იმწამსვე მათი თვალიერება
დაიწყო. თითო-თითოდ შეათვალიერა საოცარი ,,ბურთები და ყველაზე
მეტად ნაირფერად მორთული დედამიწა და მისი თანამგზავრი მთვარე
მოეწონა. გადაწყვიტა, სწორედ მათ დამეგობრებოდა. ახლოს, ახლოს
მივიდა და იგრძნო, რომ დედამიწა მოწყენილი იყო, რადგან მას ძალიან
სციოდა. მზემ გადაწყვიტა, დახმარებოდა მას, ოქროსფერი კულულები
გადმოშალა, დააყარა დედამიწას და გაათბო, გაასხივოსნა
მზე გახარებული იყო, რომ მეგობარი შეიძინა და მარტო არ იყო, თუმცა მთვარეც არ დავიწყებია და ახლა მას მიუბრუნდა, უნდოდა მასთანაც გამოენახა საერთო ენა, მისი გაყინული გულიც გაეთბო. სხივები მასაც დააყარა. მართალია, მთვარე ცოტა მოლბა, მაგრამ უკარება აღმოჩნდა და მიუხედავად მზის მცდელობისა, მაინც პირქუში რჩებოდა. მაგრამ მზე ძალიან კეთილი და მოსიყვარულე იყო და გადაწყვიტა, მთვარისათვის საჩუქარი გაეკეთებინა, მაგრამ არ იცოდა როგორ მოეხერხებინა ეს. ამ ფიქრში იყო, როცა მასთან გაჩნდნენ ვარსკვლავები, რომლებიც თურმე მთვარის შვილები იყვნენ. ვარსკვლავები მხიარულები, კეკლუცები, გულთბილები და კეთილები აღმოჩნდნენ, მშობელს სულაც არ ჰგავდნენ. ამან მზე ძლიერ გაახარა და ასეთი რამ მოიფიქრა: მათი საშუალებით მთვარეს სხივები გაუგზავნა. იცოდა, რომ მთვარე ღამღამობით სასეირნოდ დადიოდა ხოლმე და ამ სხივებით იგი გზის გაკვლევას ადვილად შეძლებდა. მთვარე მოლბა და დაუმეგობრდა მზეს. ამის შემდეგ მზე ხშირად უგზავნის მთვარეს თითო სხივს საღამოობით. ალბათ სწორედ ამის გამოა, რომ როცა მზე ჩასვლას აპირებს, მისთვის თვალის გასწორება შესაძლებელი ხდება.
კახა კვახაძე VI კლასი უკვდავი სიყვარული
ცხრა მთასა და ცხრა ზღვას იქით იყო ერთი ლამაზი ქვეყანა. ამ ქვეყანას მართავდა კეთილი მეფე. მას სამი მშვენიერი ასული ჰყავდა. ერთხელ ერთი მათგანი, მშვენიერი გრეტა, პეპელას დაედევნა და სანაპიროზე მარტო აღმოჩდა. უეცრად მას თვალი მოჰკრა მშვენიერმა ჭაბუკმა. იგი გრეტას მიუახლოვდა და... ქალ-ვაჟს ერთმანეთი თავდავიწყებით შეუყვარდა. მას შემდეგ ისინი, ხშირად ხვდებოდნენ ერთმანეთს, შეჰხაროდნენ სიცოცხლეს. ერთი მთის თავზე ცალთვალა დევი ცხოვრობდა. დევმა, შემთხვევით, გრეტა დაინახა და მასაც გაგიჟებით შეუყვარდა ქალი. ერთხელ, როდესაც ქალ-ვაჟი სეირნობდა, დევმა გრეტას მოტაცება გადაწყვიტა. შეშინებული შეყვარებულები გაიქცნენ, დევი მათ დაედევნა. იგი გზადაგზა ყვეაფერს ანადგურებდა. ქალ-ვაჟი უკანმოუხედავად გარბოდა, მაგრამ... მალე ისინი ზღვას მიუახლოვდნენ. უკანდახევა არ შეიძლებოდა, ქარაფის კიდიდან აბობოქრებული ზღვა მოსჩანდა. დევი უკვე უახლოვდებოდა მათ. სხვა გზა არ იყო, მიჯნურებმა ზღვაში გადახტომა გადაწყვიტეს. მათი სიყვარული იმდენად ძლიერი იყო, რომ სიკვდილი ამჯობინეს ერთმანეთის გარეშე ცხოვრებას. ჩაჰკიდეს ერთმანეთს ხელები და ქარაფიდან გადაეშვნენ. ამ უკვდავი სიყვარულის გამო ღმერთმა ისინი თევზებად აქცია და დაღუპვას გადაარჩინა. მათმა ტრფობამ დიდ გამოცდას გაუძლო. ეს სიყვარული იმდენად სუფთა და ლამაზი იყო, რომ ღმერთმა წყალქვეშ დასატოვებლად ვერ გაიმეტა და გადაწყვიტა, ქალ-ვაჟი ვარსკვლავებად ექცია, ამით მას სურდა, მათი უკვდავი სიყვარულისთვის მარადიული ყოფნის შესაძლებლობა მიეცა. წელი, წელს მისდევდს, საუკუნე - საუკუნეს... ადამიანები იბადებიან და იხოცებიან, მხოლოდ ვარსკვლავებს ვერას აკლებს დრო. და ყოველ ღამე ადამიანები შეცსქერიან ვარსკვლავიან ცას და ბევრმა როდი იცის, რომ ეს უკვდავქმნილი სიყვარულია.
სალომე მჭედლიშვილი 71 კლასის მოსწავლე
სიკეთე და ბოროტება
ერთ ქალაქში ღარიბი ბიჭი ცხოვრობდა. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან ღარიბი იყო, მათხოვარს ისე არ ჩაუვლიდა, ლუკმა არ გაეყო მისთვის. ლალი იყო და ხალხსაც უყვარდა. ერთხელ, ქალაქში, უცხო ბერიკაცი შემოვიდა . კარგ ტანისამოსში იყო გამოწყობილი და ხელში მოზრდილი ტომარა ეჭირა. ცნობისმოყვარე მოქალაქეები უმლ შემოეტყნენ გარს უცნობს და გამოესაუბრნენ. ბერიკაცი ქალაქში აპირებდა დარჩენას ღამის გასთევად. -შორიდან მოვდივარ - თქბვა უცნობმა - ტომარაში ძალიან ძვირფასი ნივთი მიდევ. მეშინია ღამის ყაჩაღებმა გზაში არ მომპაონო დ ოქროს სურა ამოიღო, რომელიც ძვირფასი ქვებით იყო მოჭედილი. ნივთის დანხვაზე ხალხს სუნთქვა შეეკრა. - კარგად შეინახე - გააფრთხილეს უცნობი. და სასტუმროს გზა ასწავლეს. იმ სღამოს მთელი ქალაქი იმ ძვირფას /ქვაზე/ ნივთზე ლაპარაკობდა. ამ ამბვმა ღარიბი ბიჭის ყურამდეც მიაღწია და თითქოს ეშმაკი სეუჩნდა, მოსვენება დაკარგ და შუაღამისას ჩუმად მიიპარა სასტუმროსთან. ფრთხილად შეიპარა კაცის ოთახში მოიპარ სურა და ქალაქის გალავნისაკენ გაიქცა ქუდმოგლეჯილი. დილით ქალაქის მოედანი ხალხით გაივსო. მოქალაქეები აღლვებული ლაპარაკობდნენ. უცებ დაინახეს მათკენ მომავალი უცნობი ბერილაცი, რომელსაც გვერდით ღარიბი ბიჭი მოსდევდა.ბიჭს ხელში ძვირფასნივთიანი ტომარა ეჭირა. - ამ კაცმა შენ გაგქურდა და ციხიდან რად გაათავისუფლე? - ჰკითხეს გაკვირვებულმა მოქალაქეებმა კაცს. უცნობმა მხიარლად გაიცინა და განაცხადა: _ ქვეყანა მოვიარე, რომ ძმისწული მეპოვა. გუშინ დამინხა, მიცნო და სასტუმროში მეწვია. - მერე ხელი გადახვია ღარიბს და ხალხს უთხრა: - ეს ბიჭი ჩემი ძმისშვილია, ეს ნივთი ძმამ ანდერძით მს დაუთოვა და მეც გადავეცი. თქვენმა მეცხოვნეებმა კი დაიჭირეს და კინაღამ თავი მოჰკვეთეს ქურდობისთვის. - ხალხში ჩოჩქოლი ატყდა. - ხალხო ! - მიმართა ისევ ბერიკაცმა მოქალქეებს. - ეს ძალიან ვიღფასი ნივთია და მე მინდა ამ ბიჭმა ისე მოიხმარს, როგორც მისი სინდისი უკარნახებს. - თქვა ეს და ქალაქის კარიბჭესკენ წავიდა. - დიდხანს იდგა გაოგნებული ბიჭი და უყურებდა ინმ გზას, რომლითაც - უცნობმა უკანმოუხედავად დატოვა ქალაქი. - მერე ცბად მოწყდა ადგილს და ქალაქის თავის შენობისკენ გაიქცა. - აი, ეს სურა, - თქვა სირბილით აქოშინებულმა ბიჭმა დ სურა ქალაქის თავს წინ მაგიდაზე დადგა. - ეს ძალიან ძვირფასი ნივთი და მოახმარეთ ყველა ღარიბს ამ ქალაქში. - ქალაქის თავმა შეათვალიერა სურა და გაკვირვებულმა გახედა ღარიბს - ბიჭი , ეს სურა ერთ დიდ ქალაქს აშენებს, ისეთი ფასი აქვს. - მაგ სურამ- დამნაშავის სახით თქვა ბიჭმა - ბოროტება ჩამადენინა, მაგრამ კაცმა, რომელსაც მე ეს ნივთი მოვპარე, გადამარჩინა და სიკეთისაკენ გზა დამანახა. - მოახმარეთ ღარიბებს და ისინი არასიდეს არ ჩაიდენენ ბორტებას . თქვა ეს, ამოისუნთქა და ბედნიერი ღიმილით გავიდა უჩაში, სადაცმ მის მისასალმებლად მოქალაქეები ქუდებს ისროდნენ ცაში.
ნინო ჭინჭარაული VI კლასი ნეკა ნამდვილი ამბავი
გვიანი შემდგომა იყო. ყინავდა. სოფელში ყველა გუბე უკვე ყინულად გადაქცეულიყო; სულ ყინულად, სადაც სრიალიც შეიძლებოდა. ერთ დღეს სრიალ-სრიალით მივყვებოდი შარაგზას, როცა ყინულზე გადავაწყდი პატარა ზღარბს. საცოდავი სანახავი იყო: ეკლებიდან გაწითლებული, პაწია ტიტველი ფეხები უჩანდა და ფხაკაფხუკით დარბოდა ყინულზე, ეტყობოდა, რომ თბილ და მშრალ ადგილს ეძებდა, მაგრამ აქ სად იპოვიდა. ჩემს დანახვაზე შედგა, დაიქშუტუნა და არც კი შეკუმშულა, ისე დაასო პატარა დინგი ყინულს. ისე შემეცოდა ეს გაყინული პაწია არსება, რომ ცრემლები მომადგა თვალზე. ბევრი არ მიფიქრი, ქუდი მოვიძრე თავიდან, ჯოხით შევაგორე ქუდში ზღარბი და ოჯახის წევრებს მივგვარე. ატყდა ერთი ამბავი - ზოგს გაუხარდა, ზოგს არა. მიუხედავად ამის, მაინც ღუმელთან მივუჩინეთ ადგილი და ქეჩის ნაჭერი დავუგეთ დასაძინებლად. ამ ჩვენს ზღარბს მთელი დღე გემრიელად ეძინა სითბოში. სახელიც შევურჩიეთ: რადგან პატარა იყო, ნეკა დავარქვით. დღისით ეძინა ნეკას, ღამით კი მისთვის სიცოცხლით სავსე ცხოვრება იწყებოდა. შეღამდებოდა თუ არა, გამოძვრებოდა ღუმელის ქვეშიდან და მთელ ოთახს გარს ურბენდა. თქაფა-თქუფით ჭამდა მისთვის დაყრილ ვაშლის, სტაფილოს და კარტოფლის ნაჭრებს, მოიკრეფდა ძალას და ისევ სირბილს იწყებდა კედელ-კედელ. თურმე ღამე ზღარბებს არ სძინავთ, ხოლო ჭამით, ბოსტნეულსა და ხილზე მეტად ხორცეულს მიირთმევენ. ზღარბები თურმე მატლებს და ჭიებნს ჭამენ და არც გველის ხორცზე ამბობენ უარს. სადაც ზღარბია, იქ გველი არ არის; ამიტომ სოფლელებს ხშირად ჰყავთ ბაღში ზღარბი. ვაი იმ გველს, რომელიც ზღარბს გადაეყრება! მოკლედ, ეს ჩვენი ნეკა ძალიან მოუსვენარი გამოდგა. ერთხელ ბიძაჩემმა პიჯაკი გადაფინა დაბალ სკამზე, დილით მის ჯიბეში იპოვა მძინარე ნეკა. კინაღამ გაგიჟდა ჯიბეში რომ ჩაიყო ხელი; კარგიი დღე აყარა მისმა ეკლებმა. ასე იყო თუ ისე, ამ ზღარბს ჩემი ხათრით იტანდნენ. გათბებოდა თუ არა, ბაღში უნდა გაგვეშვა. მაგრამ მალე მოსახდენი მოხდა. ერთ საღამოს, ვიღაცას მცირე ხნით კარები ღია დარჩენია; ამით ისარგებლა ზღარბუნიამ და გარეთ გავიდა. დილით მოვიკითხეთ ჩვეულ ადგილზე, მაგრამ არ დაგვხვდა. ამაოდ ვეძებეთ. იმ ღამეს დიდი თოვლი მოვსულიყო. ჩვენ მაინც იმედი გვქონდა, რომ ზღარბი ნეკა თბილ ადგილს იპოვიდა ეზოში, მაგრამ ასე არ მოხდა.როცა გაზაფხულდა, სადღაც ღობის ძირში ვიპოვეთ მკვდარი. რა თქმა უნდა ვიტირე და დავასაფლავე მინდორში. მის საფლავზე გაჩნდა ყვავილები და წარწერა ნეკა. ასე დასრულდა თავისუფლების მოყვარე ზღარბის ამბავი. მას შემდეგ საოცარ სევდას მგვრის ზღარბების დანახვა.
საბა ნაბახტეველი VI კლასი
ნამდვილი ამბავი
ერთხელ ერთი უცნაური და საინტერესო ამბავი შემემთხვა. დედამ და მე გადავწყვიტეთ, ჩემი პატარა ძმა ერთად გამოგვეყვანა საბავშვო ბაღიდან. როდესაც სახლში ვბრუნდებოდით ისე ვიყავით გართული ლაპარაკით, რომ ვერც კი შევნიშნეთ, როგორ გაჩნდა ჩვენს წინ დიდი შავი ძაღლი, რომელიც იდგა და ისეთი სახით გვიყურებდა, თითქოს მისთვის დიდი ლუკმა ვყოფილიყავით. უცებ მან ყეფა დაიწყო და ჩემი ძმისაკენ გაიწია. არც კი ვიცი, ინსტიქტურად როგორ გადავეფარე ჩემს ძმას, დედა კი ორივეს გადაგვეფარა. ვერ ვიტყვი, ძაღლის არ მეშინია და ასე იმიტომ მოვიქეცი-თქო (იმ ქოფაკს შემდეგ თვალი რომ შევავლე, შიშის ჟრუანტელმა დამიარა ტანში). ეს ალბათ იმ სიყვარულმა გამაკეთებინა, რომელსაც ჩემი ძმის მიმართ განვიცდი, ხოლო დედაჩემს კი ეს ბუნებრივად გამოუვიდა, რადგან ის დედაა და დედა ყოველთვის ზრუნავს თავის შვილებზე. ნათქვამია: მშობლის სიყვარულსა და ზრუნვას არაფერი სჯობსო, იმ წუთას ისეთი ამაყი ვიყავი, რომ ამას ბოლომდე ვერც კი გადმოგცემთ.
თინათინ ასანიშვილი X კლასი ვაზი
შენ საქართველოს დედას გადრიან და ჩემ მშობლადაც შენ მიმაჩნიხარ... ხეზე დახვეულ შენ ყოველ ლერწამს მოვეფერები - მოგეხვევი, მოგიალერსებ... კახთ გული უცემთ შენი მოვლით და ღვთის შეწევნით... ამ ქვეყნად ვერრა სულიერე ვერ დაგაშინებს! თვით მურვან ყრუსაც სდომებია შენი აკაფვა, მაგრამ მოისპო თვით იგი და შენ კი... გადარჩი! შენა ხარ მცველი აღმართული ქართველთ ციხესთან და ღმერთს ვავედრებ შენ თავს რომ არ გადაშენდე, შენ, ჩემი ქვეყნის დიდო ღირსებავ!!!
Сафарова Анна 7а класс
Наша золотая госпожа
Мне кажется, Осень самое красивое и впечатляющее время года. Глядишь на эту красавицу в золотых серёжках, ожерельях, кольцах, в разноцветных платьях и думаешь: Как прекрасна жизнь! Каждое утро, как подобает уважаемым барышням, Осень умывается. Но когда ей не хватает утренней росы для приведения своей листвы в порядок, так она просит у тучи холодненькой водички. Начинается моросящий, а иногда злющий дождь. Это зависит от настроения нашей госпожи. Если у Осени нет настроения, она просит лёгкий дождь, а если она полна энергии, то она выпрашивает сильный дождь. Бывает и так, что тучи посылают слишком сильный дождь, и он больно хлещет Осень по веткам. Тогда она обижается на тучи и не разговаривает с ними. А тучи назло Осени не заслоняют солнышко, и солнечные лучи начинают высушивать красивую листву Осени, и все засыхает. Осень теряет свою красоту. Но в конце концов они мирятся, и к нам возвращается веселая любимица.
Ботанический сад Ботанический сад... Само это название навевает приятные мысли. Ты представляешь себе красивые деревья необычной формы, оригинальные цветы, изящные кустарники, ухоженные тропинки, ведущие вверх, аккуратно подстриженные газоны, водоемы, полные кристально чистой воды с кувшинками и нежными водяными лилиями. Пьянеешь от аромата цветов, от свежего горного воздуха, от запаха смолы в кедровой роще. Иногда кажется, что это и есть та единственная святая обитель, где человеку хорошо всегда. Здесь человек не мешает окружающему миру и природа не давит на человека. Ботанический сад это заповедник, где множество различных растений, которые так и притягивают к себе. Невозможно оторваться от этого райского уголка. А особенно в это время года Ботанический сад так и горит в огне желтых и багряных листьев. И ещё, в этом году Ботаническому саду исполняется 370 лет. Мне кажется, что за эти долгие годы он стал реликвией нашего города. Я уверена, что Ботанический сад на протяжении стольких лет давал наслаждение и душевный покой многим поколениям.
Нино Чичинадзе 71 класс
Что я знаю о своих предках
Мои предки из Рачи замечательного уголка Грузии. Как произошло название моего родного края? А вот как. Много лет назад люди обнаружили колодец с кристально чистой водой и по-грузински спросили друг друга: ра ча? После прошли годы и поселившиеся здесь люди стали называть свою деревню Рача, а затем так стали звать и весь край, который так богат родниками. Ещё я хочу рассказать о происхождении своей фамилии. Оказывается, как рассказывал мне дедушка, давным-давно на нашу деревню в Раче было нашествие стрекоз. Стрекоза по-грузински чричина. Мой далёкий прапрадедушка активнее всех с ними боролся. И вот когда у него родился сын, то его прозвали Чричинас дзе. Со временем фамилия немного изменилась и теперь звучит как Чичинадзе. Я заинтересовалась историей своей семьи и нарисовала генеологическое дерево, на котором поместила всех своих предков, которых ещё помнят дедушки и бабушки. Думаю, очень важно для каждого человека знать свои корни. Ведь недаром говорят умные люди, что без прошлого нет будущего. Так, неожиданно для меня, тема презентации по русскому языку подтолкнула к изучению истории своего края и семьи. Я начала задумываться, а не стать ли мне историком, этнографом или археологом. Ведь это так интересно!
Софья Джамрулидзе 81 класс
Экскурсия в старый Тбилиси
Наш класс вместе с учительницей русского языка отправился на экскурсию по старому Тбилиси, чтобы посетить те места, где бывал А.С.Пушкин во время своего путешествия в Арзрум. Все с нетерпением ждали этого дня. И вот мы идем по старому Тбилиси. День выдался теплый, солнечный. Старый Тбилиси одно из самых красивых мест города. Там дома с резными балконами, причудливые улочки, знаменитые бани. Мы сидели в конке, видели дом, под которым расположен самый большой сарай города. Побывали мы и в караван-сарае. Там был представлен макет старого Тбилиси, а также картины с видами города. Мы очень хорошо провели время, узнали много нового и вернулись очень довольные.
*** 25 октября наш класс с учительницей русского языка отправился на экскурсию по старому Тбилиси. Мы прошли по улицам, по которым гулял А.С.Пушкин в 1829 году, когда он нелегально приехал в Грузию. После этой поездки Пушкин написал своё Путешествие в Арзрум. Мы видели низкие дома с плоскими крышами, красивые узорчатые балконы, непохожие друг на друга. Мы побывали в магазинах, где продают старинную национальную одежду. Но больше всего мне понравился Карвасла Караван-сарай. Там мы посмотрели, как были устроены дома в XIX веке, а также видели старинное оружие. Тифлисское оружие ценилось на всем Востоке. Шашками перерубали голову быку с одного разу. Мы сфотографировались у музея старинного оружия, и все остались довольны экскурсией. Теперь я знаю, почему А.С.Пушкин так любил нашу родину её природу, обычаи и людей.
Maria Agajanova 4a Chicken
I and my family spent our summer holidays at the seaside. The weather was good. One day was raining. In the evening we went to the beach. On the coast I found a puppy. I took it went home. The puppy was brown and funny. My mother showed the puppy to my brother. And he said: What a funny chicken it is. My brother and I took good care of the puppy. We went for a walk with him every day. My brother called him a Chicken. We liked our pet. We built a doghouse for him. What a funny story happened during our summer holidays.
Jamila Ismailova 9a * * * What should the relations between people of different nationalities be like in one country, in one community? In most countries there are a lot of problems between people of different nationalities, because of their different points of view. There should be absolute harmony between representatives of different nationalities and religions. There are a lot of countries, where there are a lot of conflicts round this problem, if it can be called in this way, but in some places, people even dont want to think about such things. Georgia can be an excellent example of harmony and friendship between different nationalities. It is even said that Georgian's dont like each other as much as a man of other nationality. Nowadays the population of Georgia consist of more than 100 nationalities and all main world religions. For example we can bring a really good example for it: lets think about Old Tbilisi - its the oldest part of the capital called Meidani. We can see there: Georgian Cathedral church, Catholic church, Armenian Gregorian church, the main Jews Synagogue in Caucasus and the main Muslim Mosque of Tbilisi. Nowadays, fortunately, we havent got such a problem in Georgia and all talks about this theme are not actual.
Nino Biniashvili the 6th grade The Magic Town
Once upon a time there was a town called Merry-Go-Round. This town was not very beautiful but there was something very strange in it. As soon as someone stepped at the gate of the town, he felt that he was on the merry-go -round, to be correct, the man felt that he went round the town. Going from one street to another, the man felt that he changed one merry-go-round to another. In spite of it, there was no child in the town. People were unhappy and sad. They didn't want to meet any stranger. At first all newcomers liked the town very much but then they changed their mind: they enjoyed themselves and then went away. Everybody got surprised at the town. Once a little boy visited the town. He was walking along the streets changing one merry-go-round into another and was very pleased. He was very happy but, as he didn't find any child in the town, he became sad. He was surprised that there were no children in such a fine place. He wanted to find out what the problem was and he decided to ask the oldest man of the town. The latter told him the secret of the town. He told him that the king of the Hell used to take all the young people and made them turn the engine. The king turned them into slaves. It was impossible to come out of the Hell. But only a little child was able to step down there. The people of the town knew that, as soon as the engine stopped, the heart of the king would stop too. That's why mothers used to send their children there. The children couldn't come out of the Hell and couldn't stop the engine and soon they became slaves. The little boy decided to help the people. The old man told him that many children went into the Hell but nobody came out. But the little boy didn't change his mind. The boy had a close friend - a little dove which was always near him. When the dove got tired, it had a rest in the boy's pocket. The dove understood the boy very well. At that time it suddenly flew away. The boy was worried. Soon the dove came back and brought something. At first the boy couldn't understand what it was. The thing was strange but he had no time to find out what it was, as he quickly started towards the path. The boy was walking calmly. Mothers of the lost children were praying for the boy and wished him happiness. At last the boy and the dove came up to the main gate. As soon as they came up to the gate, the door opened. When he entered, the door closed and the boy saw nothing behind him but a rock. It was difficult for him to walk in the Hell. The dove was flying in front of the boy, carrying the strange thing. Suddenly they heard some noise. They followed it and soon they saw the large engine. Sharp teeth turned round and made something turn over and over. The boy was surprised. It was impossible to stop this great engine. He was silent for a moment. Suddenly the dove attracted his attention. The boy saw the dove flying into the teeth. The boy was worried about his friend and called him. But the dove didn't pay attention to his master and flew nearer and nearer the teeth. When the dove appeared, it was carrying a little bright diamond in its beak. Suddenly everything shook, everybody could hear some strange noise. Everything became bright and light, the engine stopped and the king died. At last the town got its freedom. People got their children, fathers, brothers, husbands. The Evil was destroyed and the Love flourished. No one could see an unhappy man any more. Everybody was laughing and smiling and thanking the brave boy. The people didn't let him go away but he missed his parents and his native town. Time passed by and the boy came back to his town very happy with great number of presents. Now he had many friends in Merry-Go-Round. The dove became a symbol of the town. It was the symbol of kindness, peace and love. Everybody could see the little white figure of the brave dove.
Dima Bluashvili the 6th grade A Leaf
A leaf_ it seems to be nothing. Each tree has a lot of them. In our opinion, there is nothing special in them. But if we think a lot, we will discover that under this word we mean leaves with different shapes, different colours, different length. They are the clothes of the trees. It's also interesting how short the life of a leaf is. A little bud on the frozen branch is a kind of hope for our future. You can't watch a small green leaf without feeling of love and happiness. They fascinate everybody with their beauty. Leaves greet each other with hustle. A yellow leaf is not different. It's already old, tired but still very beautiful. It falls very slowly and dies. You can't avoid thinking about death and life when you see streets covered with red and yellow leaves.
Diana Kalinowska the 8th grade The Travelling of the Leaf
In the field behind the wood, there was a big old and beautiful oak.The leaves in the tree were light green. Among them there was a little tender leaf. He had different friends and a caring considerate mother. His friends were birds which lived on the branches of the oak. They told him different funny stories, a squirrel with its fluffy tail, a scaremonger hare anda wise owl played hide-and-seek with the leaf. Spring came to its end. Then came the golden autumn. The shining sun became boring. It wasn't so bright and happy. It often rained. Birds flew away, the squrrel hid in her house. Cold wind was blowing. Leaves were dressed in yellow clothes. The little leaf was scared. It cried when it saw its brothers and sisters falling down. - Hold my hand, hug me! -the little leaf asked. The oak wanted to keep him but the wind was so strong that the poor leaf fell down too. The first snow was falling but the little leaf couldn't see it.
Masha Jibgashvili the 8th grade Angel
Once upon a time there lived a little girl.
Her name was Ann. As she didnt have parents, she lived in a big
town all alone. Ann was about ten years old with a lovely
childish face and a friendly smile on it. Her home was a street
and she knew One day Ann fell ill. Every night she cried and asked God to find her mother. Once one lady was walking along the street. Ann saw her and thought that she was her mother. The woman had the photo of Ann when she was a baby. Ann also had such a photo. The little girl was very happy to see her mother but her health was poor. Soon Ann died. Every day her angel descended from heaven to see her mother. Angel begged God to help other poor children find their parents. Angel saved a lot of children from danger. Please, people, help children survive!
Sveta Demurcheva the 8th grade The Three Stupid Men
Once upon a time there lived a rich man_Mr Stanford, who loved a poor girl. One day they decided to get married. Mr Stanford went to the poor girls house to see her parents_ Mr and Mrs Smith. They liked him very much and after Mr Stanford had come, Mrs Smith sent her daughter to the cellar to bring a bottle of wine. When the girl went to the cellar she saw a big stone hanging below the ceiling. She began to cry. When her mother saw this, she couldnt understand anything.
Oh, mum!_ said the girl_
when I have a child, it will be a boy. And when he goes to the
cellar, the stone will fall down on him. Her mother began to
cry too. When Mr Smith came, they told him everything. And when
he began to cry, Mr Stanford came into the room. When he had
understood everything, he took the stone and threw it away. Then
he said: I love your daughter but I cant marry such a stupid
girl. Ill go now and if I dont find three persons more stupid
than you are, I wont come back. So he went away. Next day when
he was walking by, he saw a man. The latter asked Mr Stanford
where he was from. From London._Mr Stanford said. The man
asked: Then tell me, please, if there is any moon there?
Sorry but I cant understand you! Of course, there is!
Stanford answered. Yesterday I was in London and I saw the moon
falling into the river, said the man. Stanford began to laugh:
It was, it was, ha, ha, it was a reflection._he couldnt stop
laughing. So he found the first stupid man. An hour passed when
suddenly he saw two men talking. Mr Stanford heard: - What are you talking about? - asked Stanford. - About the sky, - said one of them. - Look! This white food fallen from the sky, is very cold. So, the sky is the fridge! - Oh, no! Its snow! - said Stanford and thought: Now Ive found one more silly man! In the evening he saw a woman shouting at the hen. Why are you shouting? - he asked. - This hen doesnt want to lay an egg.!- was the answer. I want it to lay an egg but it doesnt! Nasty hen! Now I found the third stupid. - Stanford thought. So he returned to Miss Smith and they got married.
Tamuna Bendeliani the 7th grade The Three Special Persons
Three special persons lived in a big city. They were the best friends. Once they went for a walk. They were talking about their summer holidays. At that time they came up to the forest where there was a big tunnel. They were very curious girls, so they entered the tunnel. There were three magic doors. They opened the doors and entered the room. This magic room had a very strange legend. The legend said: A person who opens the door will become a magician. And these three girls became magicians. They thought: We are magicians, so we will never die. They were very happy but this continued only for one week. They had one neighbor, who was very cruel, cheat and, above all, she was a murderer. When she had a birthday party, these three girls were invited. When they wanted to drink, Cruel Kate gave them some poison. They drank it and died. It was the end of the girls.
Nick Kostava the 7th gradeNick And His Friends
There lived a boy -Nick by name who was very friendly, kind and brave. One day his family had to move to another town. It was very difficult for Nick to leave his house and friends but little by little he got used to his new life. He went to school and made friends with four boys: Temo, Nodo, Edo and Ilo. Though they were very good friends, they didnt believe Nick at first. One day when they were going to school, some big boys were beating Edo. The friends got very angry with the big boys and began to help Edo. Nick was fighting best of all. He tried to save Edo and did his best to help him. After the friends had got rid of the boys, they understood that Nick was their true friend. After this day their friendship became stronger. One for all, all for friendship.
Ilia Demurchev the 7th grade MAGICKEA
On the planet Magickea, on the lovely continent, there was a pretty country - Sportinia. All kinds of sport were popular in this country. Thats why some children sometimes even had a fight. One day boys went to the cinema. The cinema was far from their houses, so they took their machines and pushed the yellow button. In a minute they were inside the cinema. When the film was over and the boys went to the Fun park, they began to talk about sport. Robby liked basketball very much, Rick was a football fan, Rock and Mike were crazy about boxing. When they came to the park, they began to talk about sportsmen. - I like Warren. Hes a great basketball player, the greatest man in the Galaxy, said Robby. - Oh, no. Even I play better than Warren! - You? Oh, please, be quiet! - No, I wont! - I said: shut up!-, Stupidinio! - Stop calling me Stupidinio! I know what you mean. You think we; Harinio and me the greatest footballers are stupid. And if you call me Stupidinio once again... - What will you do? Youll call your brother? - and they began to fight. Mike and Rock who liked fighting very much, began to fight with Rick and Robby. Suddenly they saw some silver papers on the ground and all of them ran to them. There were four tickets for any kind of sport there. They were very happy. They began to jump. They laughed. In the evening they went to the stadium Akillian and saw the sport stars. They couldnt believe their eyes. At the stadium there were greatest persons for them. After the game Robby went to take autograph of Warren. At last he came to Warren. He began to take interview. Warren answered all his questions. Robby asked very many questions. He was very glad to meet his favorite player. At this moment Rick was taking interview from Harinio. It was very late when Rick finished his interview. Harinio looked very tired. But Rick thought a little and asked him when his next game would be. But Harinio suddenly said in Ricks mothers voice. - Get up, Rick, its late! - What? - Get up! Sonny! - Im not your son, Mr. Harinio! - said Rick in a frightened voice. - Get up!- the star repeated. At this moment Rick opened his eyes and saw his mother waking him up.
Maka Darchia English Teacher Presentations In Foreign Language Classrooms
The benefits of presentation are maximized because students are actively engaged in information gathering, processing, and reporting over a period of time, and the outcome is increased content knowledge and language mastery. In addition, students experience increased motivation, autonomy, engagement, and a more positive attitude toward English. In some settings, presentation is merely a source of entertainment and a break from routine classroom activities. The following presentations were given in the 6th and 7th grades. They were implemented in six class hours over a two week period. The objectives were: to enhance students motivation through presentation-based learning, to compose a short essay on the famous individual Queen Tamar in the 7th grade and Animals in the 6th grade. The themes of the presentations depended on the students' age and interest. Activities took place both in and out of the classroom, and students worked independently, in groups, and in pairs. Last year students of the 7th grade learnt about Queen Tamar in History of Georgia. So, they had background information about the topic. It's very important to find out what students already know. During the first lesson the students joined in collaborative discussions to enhance their knowledge of subject. In the course of completing the presentations, students were able to characterize Queen Tamar and, as to the 6th grade, to speak about different animals. Information was collected from popular journals, newspapers, library books, and from the Internet. The aim of this presentations was to motivate students to write and speak, improving their writing and speaking skills. A central focus of the writing task was to offer students the opportunity to write about something they find interesting. As a result, students produced insightful analyses depicting the roots of the topic as historical (war), cultural (fresco and epic poem The Knight in the Tiger's Skin), political ( woman as a ruler). The students' home assignment was to write a resumee about the presentation they liked most.
Nino Biniashvili the 62 grade
Anna Merkviladze the VII grade
|
|
|
Copyright 2006 43 საჯარო სკოლა |
||
Кацадзе
Тамуна
